Ook dit jaar is er weer een groep jongeren vertrokken naar Muanda in de Democratische Republiek Congo, waar zij het project van Abri de L’Esperance zullen ondersteunen. Door middel van deze reisblog blijf je, indien het internet in de DR Congo dit toelaat, op de hoogte van alle ontwikkelingen en ervaringen! Klik hier voor het portfolio met alle foto’s.
Woensdag 2 augustus
En dan is het moment van afscheid bijna daar. Na een laatste halve dag van hard werken, afsluiting van het kinderwerk met een feest voor tweehonderd kinderen en de onvermijdelijke foto sessies met de kinderen, de groep en onze Congolese dubbelgangers staan we op het punt van vertrekken.
Vandaag leveren we aan Abri de l’Esperance op wat onze inspanningen hebben opgeleverd.
Voor jullie in Nederland vast een impressie van de meeste zaken.
We hopen op en verwachten een veilige thuisreis.
Hopelijk tot morgen.
Simon
Zondag 30 juli 2017
Donderdag en vrijdag hebben we vooral hard gewerkt. Het hele frame van de school staat er, het metselwerk wordt gedaan, de man van de bamboe gevelbekleding is aan het voorbereiden. Een mooi resultaat van twee weken keihard werken. Ook een aantal kleinere klussen nadert zijn afronding. Kinderwerk loopt nog steeds goed met tussen de 80 en 120 kinderen. Donderdag eind van de middag met een aantal Congolese jongeren geoefend voor het zingen in de kerk op zondag. Vrijdag is slagbal geïntroduceerd, wat een groot succes blijkt te zijn.
Nu het einde van de reis, een ontzettend mooie ervaring, toch echt in het zicht aan het komen is,wordt dit zeker wel gemerkt. Desondanks zit de sfeer er toch nog heerlijk in en zijn we deze mooie zaterdag begonnen met een heerlijk uitje naar de Congolese mangrove waar wij met twee speedboten doorheen geracet zijn. Wat was het onwijs gaaf, maar ook soms wel heel erg spannend en zelfs eng. Het gebied doet zijn verhalen en titel, één van de mooiste mangroves ter wereld, zeker eer aan. Het is een prachtig gebied, alleen jammer dat wij weinig wilde dieren hebben gezien. Op één nijlpaard na, wat uiteindelijk gewoon een stuk drijfhout bleek te zijn..De twee eilandjes die we hebben bezocht waren net zo prachtig als de mangrove zelf. De typische huisjes gemaakt van bamboe en de grond die gek genoeg bestond uit oesterschelpen. Na een bezoekje aan het ziekenhuis hebben we heerlijk garnalen gegeten en daarna gauw terug naar huis. Lekker broodjes eten daarna nog een Emmaüs-wandeling, een één op één gesprekjes waarin er persoonlijke vragen met elkaar gedeeld konden worden, en lekker naar bed.
En toen was het alweer zondag. Op deze ‘vrije’ dag konden we heerlijk uitslapen (06:30). En ons een half uurtje later klaarmaken voor de kerkdienst, in onze Congolese kleding natuurlijk! Deze dienst begon om 08:00 en was na veel zingen, zelfs voorin in de kerk met de band, een preek en afkondigingen op heel hoog geluidsniveau, pas om elf uur afgelopen. We hadden een drukke planning en na een hobbelige rit en twee legerposten waren wij aangekomen op het prachtige Banana waarop een marinebasis gelegen is. Banana is het uiterste puntje van Congo, wat tussen de Congo rivier en de Atlantische oceaan ligt. Hier kregen wij uitleg over de stromingen van het water en werden er heel wat foto’s met elkaar gemaakt. Onze maagjes rammelden hierna flink, gelukkig hadden de mama’s al schalen vol lekker eten (patatjes) voor ons klaargemaakt toen wij weer terug kwamen bij het Mama Ans huis. In de middag was er weer een prayermeeting georganiseerd voor de kinderen van het weeshuis. De gelijkenis over de meisjes met de olielampen werd uitgebeeld en er werd veel gezongen. Ook werd de kaars die wij meekregen in de uitzenddienst overhandigd aan Pastor Nkudulu en Mama Esther. Zij dankte ons heel hartelijk en zochten een mooi plekje in het Mama Ans huis voor deze kaars, en vroegen of wij de groeten terug wilde doen aan de gemeente. En alsof de dag nog niet vermoeiend, leuk en lang genoeg was, werd er nog een fanatiek potje slagbal gespeeld met de boyscouts en de oudere kinderen van AE. Nu vroeg naar bed, want morgen staan we weer vroeg op de bouwplaats! Slaaplekker!!
Dat was de bedoeling tenminste. Want om een uur of half negen kwam de melding dat de kinderen van een van de huisjes niet naar bed konden omdat het slot was afgebroken.Na anderhalf uur hakken, breken en boren konden ze onder gejuich toch naar binnen.
Hoezo een avond zonder programma?
Donderdag 27 juli 2017
Lieve lezers,
Op het moment van schrijven kwaakt een kikkerkoor in het riviertje achter het Mama Ans huis er vrolijk op los. De avond is gevallen na een indrukwekkende dag en graag nemen we u en jou hierin mee.
Eergisteren begonnen we de dag op de bouwplaats. Op dit moment zijn we voornamelijk bezig met de bouw bij de school en het maken van extra versteviging achter het Mama Ans huis. Vorige week hebben we veel geholpen bij de bouw van het derde familiehuis, ons oorspronkelijke bouwproject. We hebben hier vooral veel stenen versjouwd en mochten helpen met het metselwerk. Omdat het metselen nu de hoogte in gaat en de stellages niet bepaald veilig te noemen zijn, zijn we hier op dit moment niet mee bezig. De bouw van het familiehuis gaat echter gestaag en het team van aannemer Blaise doet hard hun best.
Bij de school is de afgelopen dagen ook weer hard doorgewerkt. Het frame van de school is geplaatst en waterpas gemaakt. Ook zijn er geulen gegraven voor de stenen rand van de nieuwe school. Gisteren is er geverfd in de bestaande school en dit werk is afgerond. Papa Tzimba, vader van één van de familiehuisjes, bracht hiervan trots verslag uit toen een paar weeskinderen meehielpen: “Kijk eens hoe knap, MIJN kinderen zijn hier aan het werk!” Fantastisch om te zien hoe zij familie zijn.
In de avond gaf Marijke nog Engelse les aan de tweede klas van B.I.C. (Best Instructions Center) van James en vervolgens vond de stilte evaluatie plaats. Twee papieren, de één voorzien van een blij gezicht en de ander van een boos gezicht, dienden als klaag- dan wel jubelmuur. In stilte mochten er kreten worden geplaatst over de dingen die positief of negatief op het project worden ervaren. Aan het eind praatten we hier met elkaar over door. De avond werd op een leuke manier onder het genot van een blikje cola afgesloten.
Gisteren (woensdag) werden we wakker gezongen door een heel koor van boyscouts. Na deze verkwikkende opening van de dag hoefden we maar een halve dag te werken op de bouwplaats, waar verder werd gegaan met de bouw aan de school en de geverfde lokalen schoon werden gemaakt (in Congo kent men helaas geen afdekzeiltje..). Na een heerlijke lunch met onder andere hele vissen en patatjes vertrokken we met zijn allen naar Yema. Dit kleine dorp op de grens met Angola is het geboortedorp van pastor Nkudulu. Na een hobbelig uurtje rijden arriveerden we en namen we plaats op één van de bankjes van de plaatselijke kerk. Hier vertelde pastor Nkudulu zijn bijzondere levensverhaal. Ten gevolge van polio was hij een lange tijd verlamd, waardoor hij door het stof moest kruipen om ergens te komen. Toen er zendelingen in Yema kwamen, werd er naar hem omgezien en kon hij uiteindelijk geopereerd worden, waardoor hij nu -zij het met moeite- kan lopen. Later ontmoette hij in ditzelfde dorp Ans de Zeeuw, waarmee hij samen een kliniek in Muanda voor gehandicapten opende en met wie hij het plan opvatte om een huis voor weeskinderen te maken. In alle gebeurtenissen in zijn leven verwijst pastor Nkudulu telkens naar de hand van God, die hem elke keer weer gebruikt in Zijn koninkrijk. Een indrukwekkend verhaal waar we allemaal stil van werden. Hierna bezochten we nog de school van het dorp en liepen we wat rond om een indruk te krijgen van de woonplaats.
Na het bezoek aan Yema reden we langs het lokale kantoor van transportbedrijf DHL, waar Emmanuel, één van onze boyscouts tegenwoordig werkt. Leuk om te zien hoe trots hij is op het bedrijf en fijn voor ons om weer nieuwe contacten te leggen. Wie weet komt het in de toekomst van pas!
Met de groep gaat het goed. Het weer is lekker warm, maar gelukkig niet té. Qua gezondheid zijn er, los van wat kleine dingen zoals wondjes, verkoudheid of darmprobleempjes, geen vervelende dingen te noemen. Iedereen geniet van het project en ook van de verse pindakaas die we gistermiddag hebben gemaakt!
Gisterenavond hebben we een vrije avond die wordt ingevuld met spelletjes, een boek lezen of.. lekker vroeg naar bed!
Leka m’bote (slaap lekker)!
Jozien, Nico, Joost en Marijke
Maandag 24 juli 2017
Het is inmiddels een paar dagen geleden dat we iets van ons hebben laten horen, dus er is best wel wat te vertellen.
Laten we met zaterdag beginnen. Nadat we besloten hebben om een tijdelijke huisvesting voor de school te gaan bouwen hebben we zaterdag een halve werkdag extra in gelast. We bouwen de ‘noodgebouwen’, omdat er op het moment geen ruimte is om aan de bovenbouw van de basisschool les te geven. Hierdoor dreigen gezinnen de school te gaan verlaten.
Technisch hebben we een ‘ontwerp’ gemaakt van een houten frame met bamboe gevels. Alle materialen kunnen straks als er geld is voor de definitieve huisvesting opnieuw worden ingezet. Vrijdag hebben we hout gekocht, bamboe besteld en de plaats bepaald. Op zaterdag zijn we begonnen met de bouw.
In de middag zijn we naar de boerderijen gewandeld en zijn daar onder de indruk geraakt van de vorderingen op het gebied van de landbouw. Tomaten, piment, bananen-, papaya- en, sinaasappelbomen, worden gezaaid of opgekweekt. We hebben als groep nog even geholpen met het uitplanten van uitgezaaide uien.
Aan het eind van de middag konden we de kinderen nog blij maken met de voetbaltenues van VVSB Noordwijk.
Zondag was een ‘rustdag’. In de morgen bezochten we in de nieuw gemaakte Congolese kleding een lokale kerkdienst. We werden gevraagd om te zingen, waar we ons gelukkig een beetje op hadden voorbereid. In de middag zijn we naar de huisjes van een paar ‘boyscouts’ gelopen. Bijzonder om te zien hoe zij hier leven met elkaar. Daarna een prayermeeting met de kinderen waarin het verhaal van de verloren zoon (of de wachtende Vader?) werd verteld en uitgespeeld.
Zoals iedere dag zijn we ook vandaag begonnen met het GMG gesprek. In de morgen hebben we allemaal op verschillende plekken gebouwd. Bij Mama Ans House hebben we zand gereden om de fundering te versterken, we hebben frames gebouwd voor de school en zand gevuld bij de school.
Bij het kinderwerk in de middag waren ongeveer zestig kinderen.
Na een avond, samen met de Congolezen, met Hollandse spellen als spijkerpoepen, zaklopen voor gevorderden en koekhappen is het nu tijd om naar bed te gaan om kracht op te doen voor de volgende dag.
Donderdag 20 juli 2017
Inmiddels zijn we al enkele dagen in Congo. Lange dagen, waarin we enorm veel beleven. In het volgende stukje delen we graag een aantal van deze belevenissen met jullie!
Zoals iedere dag zijn we ook de afgelopen dagen weer aan de slag gegaan met verschillende werkzaamheden. Niet alleen het metselen van het familiehuis en de schommel, maar ook het maken van de wip stond op het programma. Wat fijn om al die blije gezichten van de kinderen te zien! Weet u nog dat het geld voor de wip is opgehaald door een van de jeugdleden van de Gemeente in Noordwijk?! Hij vond dat de kinderen hier wel een wip konden gebruiken.
Naast het bouwen heeft een aantal personen uit de groep een kijkje mogen nemen in de operatiekamer van het plaatselijke ziekenhuis hier in Muanda. Het lukte niet iedereen om de gehele operatie bij te wonen. (ja, ook verpleegkunde studenten kunnen misselijk worden). Voor de mensen die niet zo van operaties houden was er de mogelijkheid om een Engelse les te volgen, waarin o.a. de boyscouts, een aantal bouwvakkers, andere geïnteresseerden en zelfs twee kinderen uit de familiehuisjes fanatiek aan de slag gingen met de taal. Het waren bijzondere en mooie ervaringen.
Als je in Congo bent moet je je natuurlijk ook verdiepen in de Congolese cultuur, daarom hebben we ons ook hier in ondergedompeld. Zo heeft een deel van de groep (weer) Congolese kleding laten maken, hebben we geoefend met het dragen van water op ons hoofd, hebben we met de hand de was gedaan, mochten we de tweede verjaardag van baby (ja, zo noemen we haar nog steeds) Jozien vieren en hebben we al aardig wat woordjes Kikongo geleerd. Mbote! (hallo!)
We hopen dat ook in Nederland alles goed gaat. Is het al een beetje zomer?
Groetjes aan iedereen!
Yoyowe
Britt, Pauline, Richelle en Jordy
Woensdag 19 juli 2017
In de ochtend genoten van de bakinspanningen van een aantal deelnemers. Goed gelukte, heerlijke broodjes uit eigen bakkerij.
Verder was het vandaag een wat rustigere dag. Op woensdagmiddag nemen we de tijd om wat meer van Muanda te zien. We zijn bij het ziekenhuis geweest wat ooit medegesticht is door Ans van der Plas en ds. Nkudulu. Hier kregen we een rondleiding en konden we wat meegebrachte medicijnen geven. Toch weer gek dat er zo’n groot verschil is tussen hier en Nederland. Bijvoorbeeld even de medische instrumenten wassen in de buitenlucht of morgen even een operatie bijwonen. Na de interessante rondleiding gingen we naar de bruisende binnenstad van Muanda, namelijk “De markt” (niet meer dan een stoffige straat). Ook hebben we stoffen gekocht zodat de groep weer een paar mooie Congolese kleertjes rijker is. Morgen gaan we verder om met het vandaag gekochte hout een (tijdelijke) uitbreiding van de school te maken.
Dinsdag 18 juli 2017
Vanochtend werden we om 6 uur gewekt en begon het ontbijt rond half 7. Daarna waren de GoedeMorgenGesprekken (GMGs). Om half 9 gingen we richting de bouwplaatsen. Vandaag is ook een begin gemaakt aan het verven van de school dus we hebben ons verdeeld over twee locaties. Het metselwerk van het huisje vordert al heel snel. Het zijn ook grote, zware blokken dus elke laag is direct 23 cm dat de muur groeit.
Ook zijn we verder gegaan aan het graven van een septic tank. Deze put moet 3 meter diep worden. Met houweel en schep konden we een heel eind komen. Sven, Britt en Jos hebben hier wel een prachtig ronde put van gemaakt. Op 2 meter diepte wordt het al lastig om er uit te klauteren.
Het kinderwerk was dit keer ook weer druk bezocht. Er waren ongeveer 85 kinderen die luisterden naar het verhaal over Philippus en de Ethiopiër. Het thema was Bijbel lezen, en hoe God andere mensen gebruikt om de Bijbel uit te leggen.
Aan het einde van de bouwdag is tot groot genoegen van de kinderen de vorig jaar geplaatste schommel gerepareerd. Het meegebrachte klimtouw werd al in gebruik genomen voordat we zelfs klaar waren. In de avond kreeg een deel van de groep gelegenheid om mee te werken in de bakkerij.
Bonne nuit!
Jos, Jarné, Lea en Iris (kijk vooral ook naar de nieuwe foto’s in het portfolio)
Maandag 17 juli: Zo, de eerste bouwdag en het eerste kinderwerk zit erop. We hebben vanavond aan tafel het één en ander geëvalueerd: we kijken er prima op terug!
Maar laat ik nog even teruggaan naar zaterdag j.l., onze aankomst in Muanda.
Eerst ging daar een vliegreis aan vooraf met een klein propellervliegtuig waar we net met al onze bagage in pasten. Een hele belevenis.
Bij het vliegveld werden we onthaald door een hele delegatie. In een gemotoriseerde optocht reden we eerst langs bijna alle gebouwen die iets te maken hebben met Abri de l’Esperance (AE), onze Congolese partner. En op het terrein van het Mama Ans’ House stortten we ons meteen in het feestgedruis van het tienjarig bestaan van AE. Snel verwisselden we onze rode reis-T-shirts in oranje feest-T-shirts. Ook alle kinderen en medewerkers kregen een shirt van ons aangeboden. Zo kleurde het terrein voor een deel in vrolijk oranje!
Het feest bestond uit een officieel gedeelte met toespraken, koorzang en een voordracht van de kinderen. Onder andere ds. Nkudulu en Simon hielden een toespraak waarin de vruchtbare samenwerking tussen DR Congo, Amerika en Nederland genoemd werd en Ans de Zeeuw-van der Plas herdacht werd als één van de grondleggers van AE.
Na het officiële gedeelte volgde een maaltijd voor alle aanwezigen een daarna een leuk samenzijn op zijn Congolees met dans, muziek en gezelligheid.
We voelden ons meteen meer dan welkom in DR Congo!
De zondag hebben we relaxed doorgebracht. Allemaal voelden we ons moe van de reis en de indrukken van het feest. We hebben zelf een soort dienst georganiseerd waarin Pauline ons hielp met het ordenen van onze gedachten bij het thema ‘ongelijkheid’; daarna lang doorgepraat in onze ‘Goede Morgen Gesprek-groepen’ (GMG). ’s Middags zijn we met alle kinderen naar het strand gewandeld. Weer allemaal in de oranje shirts; een vrolijke slinger Hollanders en Congolezen.
Vroeg in de avond nog een indrukwekkende prayermeeting en daarna, na nog wat spelletjes, lekker gaan slapen. Helaas hebben sommigen van ons een slaapmaatje in hun bed gevonden in de vorm van een grote kakkerlak. Tja, dat blijft een minder fijne Congolese ervaring!
Vandaag dus de eerste bouwdag: stenen gesjouwd, cement gemaakt, gemetseld, een put gegraven, bouwmaterialen gekocht; kortom hard gewerkt met elkaar in een prima sfeer.
We hebben het goed en gezellig met elkaar. Het kinderwerk ging ook prima. Ongeveer 60 kinderen luisterden aandachtig en zongen en speelden met veel plezier.
Wat drinkwater betreft, zijn we deze keer overgegaan op het drinken van water uit de waterput. Een paar keer per dag pompen we 2 x 12 liter water wat eerst door een filtersysteem gezuiverd wordt. De zuivering werkt prima, niemand is ziek geworden! Het scheelt zo heel veel plastic flessen die anders in het milieu terecht zouden komen.
Vanavond hebben we nog met de kinderen gezellig sieraden gemaakt van loombandjes waardoor zij er nu vrolijk versierd bij lopen.
Hierna hadden Nico en Richelle samenwerkingsspellen rondom het thema ‘communicatie’ georganiseerd. Dit leidde tot enige verdeeldheid in de groep, maar gelukkig werd de vrede weer getekend door een rondleiding in de bakkerij (Boulangerie Marie).
Al met al was het een volle dag en zullen we zo dus moe, maar met een voldaan gevoel, in slaap vallen!
Leka m’boté! (slaap lekker!)
Jozien Baars
15 juli: Goedemorgen! Het is 06:00 uur. De wekker is net gegaan en iedereen is zich aan het klaarmaken. We beginnen vandaag met een ‘Goedemorgen gesprek’. Dit is een vast onderdeel binnen onze reis. Iedere morgen spreken we in kleine groepjes over het geloof en over hoe het met ons als groep en individu gaat tijdens de reis. Na dit gesprek beginnen we aan het ontbijt. Vervolgens vullen we één van de drie busjes met al onze tassen. In de andere twee nemen we zelf plaats, waarna we zullen vertrekken naar het vliegveld(je).
Zoals we in vorig bericht al hebben vermeld, vieren we morgen feest. De Congolese stichting Abri de L’Esperance bestaat namelijk 10 jaar! Een mooi moment om samen met een aantal hoogwaardigheidsbekleders, betrokkenen en vooral de kinderen (!!) bij stil te staan. We hebben snel een aantal foto’s van deze dag te kunnen delen.
Het feest zorgt er echter wel voor dat we weinig tijd hebben om langs de markt te gaan. Het kopen van een internetkaart is daardoor nog niet mogelijk. Wellicht dat dit zondag of maandag wel lukt. Hopelijk kunnen we dan uiterlijk maandagavond weer iets van ons laten horen.
14 juli: inmiddels is het in Kinshasa 23:03 uur. Een uurtje geleden zijn we aangekomen in ons ‘hotel’. De reis is voorspoedig verlopen, maar heeft ons ook een klein beetje vermoeid. We gaan nu lekker slapen en vertrekken morgen ochtend om 07:45 uur naar het vliegveld, waarna we om 10:00 uur richting Muanda zullen vliegen. Eenmaal in Muanda zullen we iedereen ontmoeten en mogen we feest vieren, want Abri de L’Esperance bestaat 10 jaar.
Ons volgende bericht zal dan hopelijk maandag zijn. Tot dan!
14 juli: We zijn inmiddels geland in Istanbul. Over iets meer dan een uur beginnen we aan onze vlucht richting Kinshasa. Het is nog even afwachten of we daar internetverbinding hebben. Het is dus mogelijk dat er vanavond nog geen blog online komt.
14 juli: Het opgegeven vluchtnummer klopt helaas niet. Het goede vluchtnummer is TK1942.
14 juli: We zijn door de douane en hebben inmiddels onze eerste groepsfoto gemaakt. Benieuwd? Bekijk hem in het portfolio via bovenstaande link!
14 juli: Het is 05:10 uur. We zijn aangekomen bij Brussels airport en vetrekken richting de incheckbalie. Om 07:45 zullen we opstijgen en richting Istanbul vliegen. De vlucht is te volgen via Flightradar24. De link en het vluchtnummer staan onderaan deze blog.
14 juli: Wat fijn dat er zoveel mensen de moeite hebben genomen om de groep uit te zwaaien! We zijn onderweg naar Brussel. De bus is groter dan vorig jaar, dus dat betekent: nog even de voetjes op de stoelen en de oogjes nog even dicht. We hebben er zin in!
Oja, vergeet tijdens de reis niet de foto’s te bekijken in het portfolio. De link staat hier boven! 🙂
13 juli: Het is bijna zover, de groep begint vannacht aan de reis richting de Democratische Republiek Congo. De tassen zijn gepakt en over enkele uren zal de bus voorrijden. Wij zijn er klaar voor!
Reisgegevens heen:
Vrijdag 14 juli 2017:
03:30 – De groep vertrekt per bus naar Brussels Airport.
07:45 – De groep vertrekt met vlucht TK1942 van Turkish Airlines naar Istanbul, Turkije.
14:05 – De groep vertrekt met vlucht TK589 van Turkish Airlines naar Kinshasa, DR Congo.
20:00 – De groep komt aan in Kinshasa en vertrekt naar het hotel.
Zaterdag 15 juli 2017:
10:00 – De groep vertrekt met een vlucht van KinAvia naar Muanda, DR Congo.
12:00 – De groep komt aan in Muanda en vertrekt naar het terrein van Abri de L’Esperance.
Reisgegevens terug:
Woensdag 2 augustus 2017:
14:00 – De groep vertrekt met een vlucht van KinAvia naar Kinshasa, DR Congo.
16:00 – De groep komt aan in Kinshasa en vertrekt naar het internationale vliegveld.
20:40 – De groep vertrekt met vlucht TK589 van Turkish Airlines naar Instanbul, Turkije.
Donderdag 03 augustus 2017:
11:35 – De groep vertrekt met vlucht TK1943 van Turkish Airlines naar Brussel, België.
13:55 – De groep komt aan op Brussels Airport, België.
15:00 – De groep vertrekt per bus naar de Ontmoetingskerk in Capelle aan den IJssel, Nederland.
16:30 – De groep komt aan bij de Ontmoetingskerk.
Let op: bovenstaande tijden zijn lokaal en kunnen afwijken van de Nederlandse tijden. (Turkije +1) (Congo -1)
De vluchten van Turkish Airlines zijn te volgen via Flightradar24. Op deze pagina kunt u het vluchtnummer, zoals bovenstaand aangegeven, invullen in de zoekbalk. Let op: Het komt vaker voor dat de vluchtinformatie op Flightradar24 tijdelijk wegvalt bij de desbetreffende vlucht. Dit kan mogelijk enkele uren duren en is dus geen reden tot paniek.
Informatie:
Heeft u vragen over de reis of heeft u te maken met calamiteiten, waardoor u dringend contact moet opnemen met één van de groepsleden, dan verzoeken wij u om contact op te nemen met eerstegraads familieleden van de betreffende deelnemer. Bent u een eerstegraads familielid? Dan kunt u contact opnemen met Irene van der Spek. Haar telefoonnummer vindt u op de uitgereikte boekenlegger en in het projectboekje dat u via de mail heeft ontvangen.
Locatie in de DR Congo:
