Nu het stof van de eerste ontmoetingen met oude bekenden en nieuwe contacten een beetje is gaan liggen, is het tijd voor reflectie en contact met de ‘andere wereld’.

Het is 3:11 uur als ik dit begin te schrijven met de klanken van muziek op de achtergrond. Rouwgebruiken verschillen heel erg per land, maar waar ze in Nederland in het algemeen vooral stil en ingetogen zijn, is het hier een uitbundige gebeurtenis met eten, ontmoetingen, gebeden en muziek. Dat laatste op een volume wat bij een popconcert in Nederland niet toegestaan zou zijn. ’s Lands wijs, ’s lands eer, maar dat het niet goed voor de nachtrust is, mag duidelijk zijn.

Toen we maandag, na een goede reis, in Muanda aankwamen, werden we al op het vliegveld opgewacht door het bijna voltallige bestuur en adviseurs van onze partnerstichting Abri de l’ Esperance (AE). We kregen gelegenheid om eerst te eten, maar al tijdens de maaltijd begonnen de gesprekken. Deze liepen uit op een middag van gedachtewisseling over samenwerking, communicatie, nieuwe ideeën, oud zeer en het maken van afspraken. Wij, Jozien, Len en ik waren blij verrast over de inhoud en de diepgang van het gesprek. Een beloftevol begin, wat donderdag een vervolg gaat krijgen van een hele dag

  

Dinsdag stond in het teken van het afleggen van diverse bezoeken. Vroeg in de morgen gingen we naar een viskweekproject van de universiteit van Muanda. Dr. Pierre, directeur van dit instituut en lid van het adviescollege van AE, vertelde van de door hen opgedane ervaringen. Samen proefden we aan de mogelijkheden die een project als dit voor AE zou kunnen opleveren, waarbij we gebruik zouden kunnen maken van de door hen uitgevoerde studies en opgedane ervaringen. We gaan dit verder te onderzoeken en komen met een plan.

De volgende onderzoeksvraag is hoe we het landbouwgebied van AE beter kunnen gaan benutten. De grond blijkt eigenlijk te arm voor veel gewassen en de watervoorziening is een probleem. We hebben afgesproken een deel van 2 a 3 hectare machinaal diep om te ploegen. Dit wordt gedaan net voor de regentijd, waarna het terrein zal worden ingeplant met pinda’s en cassave en zal worden ingezaaid met bonen. We zijn benieuwd naar het resultaat.

 

Al met al een goed begin van ons bezoek hier, met tussendoor mooie, persoonlijke momenten met de weeskinderen en hun, deels nieuwe, ouders. Wat is het mooi de ontwikkeling van de kinderen zo te kunnen volgen en ze horen dromen van een toekomst als arts, verpleegkundige, ingenieur, onderwijzeres, of commercieel medewerker. Ik dank, hoop en bid dat onze en jullie inzet in Nederland en in de USA er toe bijdraagt dat deze kinderen hun dromen waar kunnen maken.

Hoewel de muziek nog steeds luid en duidelijk aanwezig is, ga ik toch nog maar even proberen te slapen 😉.

Groet uit warm Muanda,

Simon, ook namens Jozien en Len.